Processing math: 100%

15 Ocak 2018 Pazartesi

(0,) aralığındaki sayısal integralleri hesaplamak için cebirsel dönüşüm

Bir önceki postada çan eğrisinin (0,) aralığındaki integralini verilen bir hata payıyla kestirmek için eşitsizlikler sanatını kullanarak integrasyon aralığını a< olacak şekilde (0,a) olarak tayin etmeye ilişkin bazı gözlemlerde bulunmuştuk. Bu postada çan eğrisinin integraline devam edeceğiz. Anlatmayı planladığımız konu sonsuz integrasyon aralıklarını sonlu aralıklara düşürmektir.

Daha önceki çalışmamızda sonsuz aralık yerine bu aralığın belli bir hata payını göze alarak sonlu bir aralığa düşürülmesini tartışmıştık. Şimdi aynı integralde bir koordinat dönüşümü yaparak, sonsuz integral aralığını sonlu bir aralığa hata yapmadan dönüştüreceğiz. x[0,) ve s[0,1) için aşağıdaki dönüşümü ele alalım. x=s1s Bu cebirsel dönüşümün tersi aşağıdaki gibidir. s=x1+x Çalıştığımız integralde x=0 noktası yine s=0 noktasına gider. Ancak x=, yukarıdaki ters dönüşüm gereğince s=1 noktasına gider. dx ve ds diferansiyelleri arasındaki ilişki ise aşağıdaki gibidir. dx=1(1s)2ds Bütün bu ön hazırlıktan sonra Gauss integralini yeni değişkenle ifade etmeye hazırız. I2=0exp(x2)dx=10exp(s2(1s)2)1(1s)2ds İstediğimiz oldu. f(x):=exp(x2) ve g(s):=exp(s2(1s)2)1(1s)2 ile yukarıda integrali alınan fonksiyonları tanımlayalım. Bu fonksiyonların grafikleri şekilde veriliyor. g fonksiyonunun grafiğinden nitel olarak s0,75 için pratik olarak g(x)0 olduğunu gözleyiniz.

Son olarak [0,) aralığını [0,1) aralığına gönderen tek dönüşümün burada verdiğimiz dönüşüm olmadığını belirtelim. Örneğin aşağıdaki dönüşümler de bu işi görebilir. n,mZ+, s[0,1), x=sn1sm, x=log(1s), vs.

11 Ocak 2018 Perşembe

Bir sayısal analiz uygulaması olarak Gauss integralinin usulüne uygun kestirilmesinde integrasyon aralığının tespiti

Matematiksel istatistik ve kuantum harmonik sarkaç başta olmak üzere, fen bilimleri ve mühendisliğin değişik sahalarında çan eğrisi fonksiyonunun integrali mutlaka karşımıza çıkar. I:=exp(x2)dx=π1,77245385091 Tek değişkenli bir fonksiyonun integrali olmasına rağmen, ne yazık ki bu integral tek değişkenli analizin imkanları çerçevesinde hesaplanılamaz; çok değişkenli analize başvurmak gerekir. Bu postada öyle yapmayacağız ve usulüne uygun bir biçimde I integralini sayısal yöntemlerle kestirmeye çalışacağız. Usulüne uygun olmaktan kastımız, yaptığımız kestirme için bir hata sınırı tayin etmekten veyahut verilen bir hata sınırına uyan bir kestirmenin asgari sayıda hesaplama ile yapılmasından ibarettir. Ayrıca işlem sayısında da cimri davranıp, yaptığımız herbir çarpma ve toplama işlemini sayarak bunları da azaltmanın yollarını sorgulayacağız.

Hesaplamaya başlamadan önce ilk olarak çan eğrisi fonksiyonunun paritesinin çift olduğunu gözlüyoruz. Diğer bir deyişle f(x):=ex2 için f(x)=f(x). O zaman I integralini hesaplamak için çan eğrisini tüm gerçel sayılarda hesaplamak yerine sadece negatif olmayan gerçel sayılarda hesaplamamız yeterlidir. Bu gözlem yapmamız gereken işlem sayısını hemen yarı yarıya düşürür. I=20exp(x2)dx

İntegrali hesaplarken Riemann'ın fikrinden faydalanacak ve fonksiyonun altındaki alanı küçük dikdörtgenlere bölüp, bu dikdörtgenlerin toplamıyla kestireceğiz. Ancak burada bir sorun var: integralimizde üst limit ! Hiç kimse sonsuza kadar olan bir bölgeyi küçük dörtgenlere bölüp de burada sonsuz tane hesaplama yapmadı. Bu yüzden I integralini kestirirken, integralin üst limitini 1<a< ile değiştireceğiz. Kuşkusuz buradan bize bir hata (ε>0) gelecek.

Farkında mısınız, bir önceki paragrafta calculus'taki ve genel olarak analizdeki limit süreçlerinin tersinden gittik: önce a değerini verip daha sonra bunun doğurduğu hatayı hesaplamayı önerdik. Halbuki analizde, önce hata (ε>0) verilir, daha sonra bu hataya uyan a=a(ε) değeri bulunur.

İntegrali (0,a) aralığında hesaplayacağımıza göre, hesaplamadığımız kısım bizim "hata" dediğimiz nicelik olacaktır. Yani ε:=2aexp(x2)dx olur. Ne yazık ki bu integral analitik yöntemlerle hesaplanamıyor. Hatta bu integral bir sabite kadar literatürde erfc(x) yani bütünleyen hata fonksiyonu (complementary error function) olarak bilinir ve istatistikte merkezi bir öneme sahiptir. Verdiğimiz hataya üst sınırlar bulmak için birkaç eşitsizlikten faydalanacağız. Herbiri hesaplama maliyetimizi bir miktar düşürecek.

Lemma 1: x1 ise, o zaman exp(x2)exp(x).
İspat: xR için üstel fonksiyonu artandır. (Basitçe birinci türevinin her zaman pozitif olduğunu gözleyiniz.) Ayrıca x1 için x2x diğer bir ifadeyle x2x olur. Üstel fonksiyonun artanlığı kullanılarak ispat tamamlanır.

Lemma 1'deki eşitsizliğin her iki tarafında da intagral alırsak, a1 için ε=2aexp(x2)dx2aexp(x)dx=2ea sınırını tayin ederiz. Diyelim ki C programlama dilinin float veri yapısına uygun olarak ε108 olsun istedik. O zaman 2ea=108 denklemi uyarınca a=log0,5×108=19,11382792 buluruz. Bu sonuç iyi bir integrasyon algoritmasıyla, kabaca (0,20) aralığında çan eğrisinin integralini alırsak, istediğimiz hata çerçevesinde Gauss integralini kestirebileceğimizi söylüyor.

Lemma 2: x1 ise, o zaman exp(x2)xexp(x2).
İspat: Bariz.

Şimdi, bu son derece aşikar eşitsizlikte her iki tarafında integralini alırsak, a1 için ε=2aexp(x2)dxa2xexp(x2)dx=adexp(x2)=ea2 sonucunu elde ederiz. Tek değişkenli analizin imkanlarıyla bir tam diferansiyel haline getirilemeyen çan eğrisi fonksiyonunu tam diferansiyel haline getirecek şekilde x ile çarptığımızı ama buna mukabil eşitlik yerine eşitsizlikle uğraşmak zorunda kaldığımızı gözleyiniz. İntegralin üst limitini sonsuz yerine a1 ile değiştirdiğimizde gelen hataya bir üst sınır tayin ettik. Bize verilen hatayı (veya daha azını) yapma garantisi veren asgari a değeri de böylece bulunmuş oluyor: a(ε)=logε. Karşılaştırma yapabilmek için bir önceki yöntemde kullandığımız hata payını kullanırsak, o zaman a=8log104,29193205258 kullanmamız gerektiği ortaya çıkar. Sayısal integrallerde hesaplama maliyeti integrasyon aralığı ile doğru orantılı olarak artar. Bir önceki yöntemdeki integrasyon aralığını kabaca dörtte birine düşürdüğümüze göre, yapacağımız işlem sayısını da dörtte birine düşürdüğümüzü rahatlıkla iddia edebiliriz.

Lemma 3: (Laplace.) 0(a,b), a0 ve b0 için F(x)=xf(x) ise, o zaman baf(x)dx=F(b)bF(a)a+baF(x)x2dx İspat: f(x)=1xxf(x) yazıp, kısmi integrasyon tekniğinde u=1x ve dv=dF=xf(x)dx konarak bu teorem kolayca ispatlanabilir.

Şimdi Lemma 3'te f(x)=2exp(x2) ve F(x)=2xexp(x2) yazdığımızda F(x)=exp(x2) olur. O zaman ε=a2exp(x2)dx=ea2aaexp(x2)x2dxea2a elde ederiz. Son basamakta integrand (a,) aralığında pozitif olduğu için, integralin de pozitif olduğunu kullandık. Daha önceki analizlerimizle kıyasla yapabilmek için ε=ea2a denklemini ε=108 için çözeceğiz. Bu denklem ea2aε=0 şeklinde yeniden düzenlenebilir. Bu aşkın (transendental) denklemi örneğin Raphson-Newton algoritmasıyla yaklaşık olarak çözebiliriz. Raphson-Newton denklemi konumuzun dışında kaldığı için detaylarına girmeyeceğiz ama başlanıç tahmini için a=logε kullanıldığında sadece 8 iterasyon sonra sonucun a=4,12358554 değerine yakınsadığını belirtelim.

Öyle görünüyor ki kullandığımız yöntemlerde integrasyon aralığını tayin etme verimliliğinin coğrafi sınırlarına ulaştık. Burası bu postayı bitirmek için iyi bir nokta. Bir sonraki postada integral hesabına kaldığımız yerden devam edeceğiz.